Сняжынка

Я ведаю, што ты жывеш

У гэтым шумным горадзе

І па начах чытаеш верш,

Што застываў на холадзе.

Ты бачыш снег у тым радку,

Што кружыць думкі белыя.

Сняжынкі ловіш у руку

Прыгожыя, нясмелыя.

 

Прыпеў:

З табою разам быць хачу,

Ляцець у рукі цёплыя

І бачыць радасць уваччу,

Што дораць ночы цёмныя.

Дазволь тваіх крануцца рук

Бялюткаю сняжынкаю,

Каб лёс не зведаў боль разлук,

Злучыў шляхі сцяжынкаю.

 

Спаткаць цябе прызначыў лёс,

Бо ты каханню верная.

Я на руках сваіх панёс

Цябе, сняжынкай белаю.

Праз сцюжу снежнае зімы

Да той вясновай квецені,

Якую ў дзень зімовы мы

З табой удвух прыкмецілі.

 

Прыпеў:

З табою разам быць хачу,

Ляцець у рукі цёплыя.

І бачыць радасць уваччу,

Што дораць ночы цёмныя.

Дазволь тваіх крануцца рук

Бялюткай той сняжынкаю,

Каб лёс не зведаў боль разлук,

Злучыў шляхі сцяжынкаю.