Малюся

Які такі грэх я нясу ў сваім сэрцы?

За што лёс адрынуў пачуцці мае?

Я зноўку шукаю жыццёвага сэнсу,

Якога сягоння ўсім нам не стае.

 

Іду па дарозе да маці-айчыны,

Каб ёй спавядацца ў любові сваёй.

Бо як без любові гарэць мне лучынай

І як без яе мне суцешыць той боль.

 

Ён кратае думкі і сэрца трывогай,

Спакойна заснуць па начах не дае.

Малітвы свае пасылаю да Бога,

Якога сягоння ўсім нам не стае.

 

Малюся за росквіт і веліч Айчыны,

За веру дзядоў і бяспамяцтва час.

Малюся, як продкі калісьці вучылі,

Каб веры агонь у душы не пагас.