ЦЫГАНСКІ КОНЬ

Распрагаў цыган каня

Ля старога хутара.

А стамлёны конь стаяў

Ды з травою гутарыў:

 

– Ой ты, мілая трава,

Смачная, зялёная!

Каб не ты – даўно б сканаў,

Біў зямлі паклоны я.

 

Я два дні ў галоп скакаў,

Бо ўначы быў скрадзены.

Сярод неба, сярод скал

Лёсу быў аддадзены.

 

Мог памерці без вады,

Без травы мурожнае,

Ля кастра глытаў я дым

І хадзіў стрыножаны.

 

– Не бядуй так, мой сябрук!

Я таксама кволая,

Бо расту без ног, без рук,

Сіратою голаю.

 

Нахіліўся конь бліжэй

Да травы мурожнае.

Кажа: – Бог нас беражэ

Ўсіх за веру божую.

 

2013