УСПАМІНЫ ДЗЯЦІНСТВА

Памяць квеценню белай каліны

Ўскалыхнула пачуцці мае:

На абрыве гадоў – успаміны

Дзён мінулых, дзе думкай сталеў.

 

Усміхаецца раніцы вёска –

У буслянцы клякочуць буслы.

Ззяюць пацеркі дзён на бярозках

Пазалотай квяцістай вясны.

 

Ля старое калгаснае кузні

Балакея* кувалда звініць.

Мае думкі ў тых гуках пагрузлі –

Вырываецца з памяці ніць.

 

Мне на нітцы вузлоў не разблытаць,

Не вярнуць тых дзядоў і бабуль,

Што спявалі і сеялі жыта,

Засланялі Радзіму ад куль.

 

Не знайсці той маленькае хаткі

Цёткі Надзі, што лёс пражыла

І мяне ўзгадавала на градках,

Каб расла маіх дум збажына.

 

*Балакей – мянушка вясковага каваля Пятра Клеўжыца.

 

2012