АДДАНАСЦЬ

Я думкаю жыву для Беларусі:

Дзялюся з ёю шчырасцю душы,

Каб мары дзён у цемры не пагрузлі,

Каб вершы нараджаліся ў цішы.

 

Адданы ёй і сэрцам, і душою –

Мне без яе не бачыць тых дарог,

Што журавы праклалі над Ушою

На шляху дзён, што я ў душы збярог.

 

Шкада, – любові сёння не хапае , –

Зніякавела шчырасць, дабрыня...

Стамлёны час магілы нам капае,

Каб новы верш вясной не набрыняў,

 

Каб дрэва дзён не распусціла лісце,

Не зашумела подыхам вясны,

Дзе мы былі шчаслівыя калісьці,

Дзе сны надзей віталі нашы сны.

 

2006