ТЭЛЕГРАМЫ ДА МАМЫ

Мама,

Я размаўляю з табою

На адлегласці палёту

Маёй душы.

Мне прыемна

Бачыць твае вочы,

Чуць твой голас…

Ты, як заўсёды,

Нечым заклапочаная.

Не хвалюйся.

У мяне ўсё добра,

Пакуль пішуцца вершы,

Устае і заходзіць сонца.

 

 

***

 

Мама,

Сёння раніцай

У маё акно

Пастукалася птушка.

Я расчыніў яго

І насыпаў на падваконне зерня.

Калі ноччу пачуўся стук,

Мне не хацелася ўставаць з ложка.

А на золку

Ля маёй хаты

Знайшлі забітага чалавека.

 

 

***

 

Мама,

Я пражыў чатыры дзясяткі год

І толькі зараз зразумеў, што я не паэт –

Гэта ты ў мяне паэтэса.

Без цябе нават гэты куплет

Не меў бы жыццёвага сэнсу.

 

 

***

 

Мама,

Гэтай ноччу я не мог заснуць

І думаў толькі аб табе.

Не ведаю чаму,

Але мне было настолькі трывожна,

Што ад гэтых думак

Я вымушаны быў запаліць свечку,

Узяць у рукі аловак

І пачаць пісаць вершы.

Усе яны прысвечаныя табе.

 

 

***

 

Мама,

Ты не крыўдуй на мяне за тое,

Што я згубіўся ў гэтым бессэнсоўным жыцці.

Не перажывай. Усё будзе добра.

Гэта лёс выпрабоўвае мяне на вернасць

Да Сваёй Зямлі і Айчыны.

А ў мяне гэтыя словы

Непарыўна звязаныя з табою.

 

 

***

 

Мама,

Заўтра ў мяне аперацыя.

Дзве было. Дзве чакаюць яшчэ.

Быў асілкам. Цяпер радыяцыя

Ўсё здароў’е зніштожыла ўшчэнт.

Мама, я пра хваробу не думаю.

Прызвычаіўся... Гэтак прасцей.

Ды і ты не хадзі болей сумнаю, –

Наша жыта яшчэ прарасце.

 

 

***

Мама,

Я прытуліўся да роднай зямлі

І адчуў усе тыя трывогі,

Якімі шчыміць тваё сэрца.

Відаць, недарэмна многія з нас

Называюць Айчыну маці.

І гэта правільна,

Таму што без маці не будзе дзяцей,

А без дзяцей не будзе Айчыны…

 

1989