ДЫХ ПАЭТА

Калісьці лёс

Запаліць мне

Чырвоны святлафор.

Зямля зрыфмуе

Лён і тлен

І свечкі дзіўных форм.

Гадзіннік – верны сябра дзён, –

Загляне ў вочы мне.

Спыніўся я,

Затое ён,

Заведзены, жыве.

Радкоў адстуквае памер

І круціць кола дзён:

Памёр паэт,

Паэт жыве –

Душою ён відзён.

 

1991