МАНАЛОГ АНАТОЛЯ СЫСА

– Вы дужыя духам? –

Тагды Вам са мною:

Мы пойдзем у бар,

Будзем вершы чытаць.

У вершах мой лёс,

Маіх думак сувоі

І кроў ваяра,

Што саскроб са шчыта.

 

Вы дужыя целам? –

Тагды не чапайце

Радкоў, што сцякаюць

На прысак крывёй.

Лепш міма прайдзіце

І волю ім дайце,

Ці з віскі разбаўце

Паэзіі боль.

 

Бо сам я падмануты

Ружаю славы.

Яна пакалола

Мне сэрца да ран.

Не дзеля паэзіі,

Дзеля забавы

Я Вас і сябе

Ўсё жыццё дакараў.

 

Вам хочацца плакаць? –

Дык плачце са мною,

Пакуль не скручуся,

Не згіну, як вуж.

Пакуль не з’яднаецца

Цела з зямлёю,

Датуль не дарыце

Букетаў мне руж…

 

1996