МОЙ ХРАМ

З карэннем думак

вырываю словы,

што прараслі

не ў глебе,

а ў душы.

Будую з іх

свой храм

прыгожы, новы,

каб ён мае надзеі перажыў.

 

Няхай расце

да храма і да Бога

апошні

мой прытулак на зямлі.

Каб да яго

не зарасла дарога,

якою лёс паэтаў надзяліў.

 

Бо гэты храм

прымае шчырых, верных:

усіх,

хто здольны веру зберагчы.

Хто прыгажосць

маўлення храму верне,

таму і верш з малітвай па плячы.

 

2002