ГРУНВАЛЬД

Ля соннае ракі

Імчаць харугваў коні.

Пагоні не спыніць,

А вояў не стрымаць.

Прыціхлі крыжакі,

Ідуць шыхтамі воі

Зямлю сваіх дзядоў,

Айчыну вызваляць.

 

Вагаецца зямля,

Аблітая крывёю.

Ад стомы хрыпне конь,

Ды бітвы не спыніць.

Чужынцаў Бог пракляў,

Каб славіць мужных вояў,

Што здольны лепш за ўсіх

Айчыну бараніць.

 

І вось наўкол: – Рубон! –

Пранеслася над полем.

І коні наўздагон

За ворагам ляцяць,

Каб крыжака рука

Больш не змагла ніколі

На наш Літоўскі герб

Кап’ё сваё ўздымаць.

 

1992