МАЯ ГАЛГОФА

Паэзія – мая Галгофа.

Я з крыжам да яе іду.

А на крыжы тым

Вершаў многа –

На шчасце мне ці на бяду.

Калі ўкапаюць крыж у глебу,

Варава скажа:

– Там быў верш.

Хрыстос кіўне, што гэтак трэба,

А сэрца крыкне:

– Гэтак лепш.

Ніхто ўсёй праўды не ацэніць,

Пакуль яшчэ жывы паэт.

А мёртвых можна граць на сцэне,

Каб перадаць радкоў імпэт.

Ды што радкі? –

Душа жывая.

А як сыграць тады душу,

Якую боль зямлі сцінае,

Бы вершы дзён, што я пішу

Не для сябе, не дзеля славы,

А дзеля тых, хто ўбачыў верш

На тым крыжы, дзе зрок Варавы

Застыў,

Каб думкам стала лепш.

За Вас усіх цярплю я мукі:

Стаю, як выспа дабрыні.

Мой вольны крыж раскінуў рукі,

Каб вы да веры дабрылі.

 

2015