Уначы, у Студзені…
Мой Дом мяне паклікаў,
да сябе…
Адзін ён там – на вуліцы Тадэвуша Касцюшкі…
Ў ім мышанЯтка, у падполлі дзесь,
шкрабе…
Навокал ціш –
зляцелі ў край замежны птушкі…
Ніхто з калодзежа вады не цягне,
каб напіцца…
Ніхто не адчыняе дзьверы,
каб ўвайсьці…
І не скрыпяць ад крокаў палавіцы…
Дом мяне кліча – каб прыехаў пагасьціць.
А я сяжу, ў самоце,
ў Менску…
І сніцца Дом мне,
сніцца як ён кліча –
каб ехаў я,
бо дужа Дому кепска –
у адзіноце дрэнна, непрывычна…
*+*
27 студзеня 2015 г.
**(паклікаў – позвал; птушкі – птицы; крокі – шаги;
самота –печаль,тоска; дужа – очень;
кепска – плохо в душе).
да сябе…
Адзін ён там – на вуліцы Тадэвуша Касцюшкі…
Ў ім мышанЯтка, у падполлі дзесь,
шкрабе…
Навокал ціш –
зляцелі ў край замежны птушкі…
Ніхто з калодзежа вады не цягне,
каб напіцца…
Ніхто не адчыняе дзьверы,
каб ўвайсьці…
І не скрыпяць ад крокаў палавіцы…
Дом мяне кліча – каб прыехаў пагасьціць.
А я сяжу, ў самоце,
ў Менску…
І сніцца Дом мне,
сніцца як ён кліча –
каб ехаў я,
бо дужа Дому кепска –
у адзіноце дрэнна, непрывычна…
*+*
27 студзеня 2015 г.
**(паклікаў – позвал; птушкі – птицы; крокі – шаги;
самота –печаль,тоска; дужа – очень;
кепска – плохо в душе).