Неведомо нам...

"Калі б я ведаў..."

 

Калі б я ведаў,

з раніцы жыцця –

пра Сэнс жыццёвы чалавеччы...

Хоць, пазнаецца намі ён

ў хвіліну забыцця,

ў хвіліну зходу ў Вечнасць ?..

 

У тую Вечнасць,

дзе ужо няма –

ні раніцы, ні луга за ракою...

Ні вечара, са смуткамі, бяз сна...

У тую Вечнасць “вечнага спакою”...

 

Калі б я ведаў,

гэты Сэнс жыцця –

калі ў жыццё,

шчэ толькі выйшаў з дому я...

Калі здаваўся Сэнс мне, як працяг

пачатку шляха,

шляха ў невядомае...

 

А невядомае,

заўжды – такі спакус,

што кожнага дзіцёнка цягне манай,

для кожнага – на розны густ.

А густ – з’яўляецца падманам...

 

Калі б я ведаў,

шчэ калі дзіця –

пра Сэнс жыццёвы, чалавеччы...

То – проста б насалодваў смак жыцця !

Бо – Сэнсу, й Смаку там няма –

там,

дзе чакае нас “спакой прадвечны”...

*+*