Наша багацце.

Наша багацце.

 

Дзіцячы Рай...

Ты – у такой далЕчы...

Дзяцінства Край – ДашкОўка-вёска...

Ой, збег бы я туды,..

калі б была магчымасць збЕгчы…

Чаму ўсё лепшае –

ў мінулым, так далёка?..

 

Ці ёсць на Свеце нейкае такое месца,

дзе чалавек жыве,

як птах, на вОлі?

Ці гэта яму толькі што здаецца,

у пошуках жыццёвых "лепшай дОлі"?..

 

Маленства рвецца "крыху падарОслець",

каб выйсці з-пад бацькоўскае апекі...

Юнацтва спешна шлях ад Дому мОсціць

у Невядомае...

Бывай жа, кут маленькі!..

 

Усё. Дарослы. Вось ён – я, разумнік!

Жыццё прадоўжу – пад сваім кірункам!

...і, раптам, наступае час,

даволі сумны,

дзе – ўсё "ня так",

як ладзілася ў думках...

 

Усё ж, здаецца, добра...

Усё ж, "як трэба"...

Вось адбылося "Першае спатканне":

дзяўчына-зорка, як упала з неба,

і аддала табе сваё каханне...

Упэўнены, што гэта – раз, і – назаўсёды!

Няма нікога

лепей на Зямным абшары!

І не бывае лепшай асалоды –

з каханай ноч бадзяцца

да усходу...

І вось – сям’я.

А, потым, гуртам – дзеці.

І разумееш, з мілай рай – не "ў шалашы"...

Бо ты – мужчына.

і павінен: накарміць,абуць,адзець іх...

І хату збудаваць...

А на якія ж,брат,скажы,"шышы"?

 

...і – вось,упрогся ў працу, быццам вол ты...

І – цягнеш,цягнеш,..

да апошніх жыл.

...работа,адпачынак,сон,работа знОўку...

і не заўважыш,

як жыццё сваё пражыў...

 

Але,ты – не гаруй,

і аднясіся да Жыцця з развАгай:

жыві,як кажуць,да астатка дОнца!

Жыццё – крыніца...

Да жыцця ў нас смАга,

таму жыццё на Свеце і бяскОнцае...

 

Ёсць жонка лЮбая,

унукаў надарылі дзеці...

Няўжо не бачыш,што ты – БагацЕй!

Жыццё прадоўжыцца –

жыццём тваіх дзяцей.

Нямала гэта...

Бо няма багацця – большага на Сьвеце...

*+*

(уначы, 16 верасня 2011г.)