Как тень купальщицы - длина твоя

Как пастуший аркан - длина твоя.

Как взгляд влюбленного - длина твоя.

В этом вполне уверен я.

Пламени от костра длиннее ты.

Молнии летней длиннее ты.

Дыма от пальбы длиннее ты.

Плечи твои широки, круты.

 

Но короче свиданья в тюрьме,

Но короче удара во тьме –

Будто перепел в лапах орла,

Наша дружба с тобой умерла.

 

Пусть же крик мой перепелиный,

Когда ты танцуешь, мой друг,

Цепляется за твою пелерину, -

Охрипший в одиночестве длинном,

Хрящами преданных рук.

 

18 ноября 1934

Москва

 

* * *

Көлеңкесінен шомылдырушының

Ұзынсың сен,

Бақташының арқанынан – ұзынсың сен,

Ғашықтардың көз қарасынан – ұзақсың сен,

Бұған кәміл сенемін мен.

Алаулаған от жалыннан ұзынырақсың сен,

Жазда ойнайтын найзағайдай ұзақсың сен.

Атылған оқтың түтінінен ұзақсың сен,

Бұған шексіз сенемін мен.

Иығын сенің кең, тік.

Түрмедегі кездесу қысқа тіптен,

Түнектегі соққыға теңеуге келмес тіптен.

Бытбылдықтай бүркіттің тырнағында,

Достық біздің сенімен өліп біткен,

Қарлығыңқы үнім менің

Жалғыздықта өтті күнім менің.

Мен байғұсқа өзіңе шын берілген

Тым құрыса соңғы рет күлімдегін.

Биге басқан сәттеріңде

Көйлегіңе тікенектей жабысқан.

Қолым менің сеніменен

Қиялымда алысқан.

 

Павел Васильев

Перевод Сулеймена Баязитова