Голева-Мурычина Татьяна

Яку́б Ко́лас (настоящее имя и фамилия Константи́н Миха́йлович Мицке́вич, белор. Канстанцін Міхайлавіч Міцкевіч; 22 октября (3 ноября) 1882 — 13 августа 1956, Минск) — белорусский писатель, драматург, поэт и переводчик, общественный деятель.

Один из классиков и основоположников новой белорусской литературы.

Народный поэт Белорусской ССР (1926). Академик АН Белорусской ССР (1928). Член СП СССР (1934). Заслуженный деятель науки Белорусской ССР (1944).

 

***

Не ў аднэй толькі нашай душы

Зерне ёсць хараства —

Аб ім казку складае ў цішы

Колас нівы, трава.

Не ў адным толькі сэрцы людзей

Іскра праўды гарыць —

Аб ёй песню пяе салавей,

Аб ёй рэчка журчыць.

У той песні, шырокай, як свет,

Чутны ветры і гром.

Дык прымі ж ты прывет,

Свет бязмежны, мой дом.

 

***

Кажуць людзі: «Што ты смутны?

Што спяваеш ты пра гора?

Твае песні — стогн пакутны,

Слёзы ветру на прасторы!

 

Ты злажы нам песню волі,

Песняй шчасця залівайся,

Ціхім спевам нівы ў полі

Ў струнах сэрца адклікайся,

 

Каб на нас вясна дыхала,

Грэла душу цеплынёю,

Каб нам сэрца сагравала

Ціхім шчасцем, дабратою».

 

Ой вы, людзі! Няма ж волі:

Скуты мыслі ланцугамі.

Пусты нівы нашы ў полі,

Злосна віхар дзьме пад намі!

 

Ці ж я сэрцам не хварэю?

Ці ж мне смутак лёгка даўся?

Я спяваю, як умею,

Я пра радасць пець не здаўся.

 

(Дарэвалюцыйныя вершы 1908)