Случай в старом парке
Даме беспомощной надобно много ли?
Чтобы хоть изредка кто-то пристал…
Мокрый Дзержинский, похожий на Гоголя,
В парке заброшенном тихо стоял.
Медленно шла я по мокрой аллеечке,
Тихо звучал в моей памяти Блок.
Вижу — мужчина сидит на скамеечке,
Что-то считает, задумчив и строг.
Вдруг — долгожданное:
— Женщина, женщина!
С зонтиком! Стойте! Хочу вам сказать…
И, от напора его ошалевшая,
Я замерла… Хоть и надо бежать.
— Женщина, вижу, такая вы милая!
Доброе сердце, родная душа!
Вы не займёте мне десять с полтиною?
Скоро уже подойдут кореша…
…И побрела я, понуро задумавшись:
Да, джентельменов теперь уже нет.
И посуровевший Феликс Эдмундович
Молча и долго,
Смотрел ему вслед…
Кездейсоқ кездесу
Әйелге әлсіз көп нәрсе қажет пе?
Әлдекім назарға алса ғой сирек тым.
Малмаңдай су Дзержинский
Гогольге ұқсас тым,
Паркте қараусыз тұр тыныш.
Ақырын аялдап, сая жолмен келемін,
Есіме оралып Блоктың жырлары,
Жадымда жаңғырды тым -тырыс.
Орындыққа жайғасқан бір еркек,
Әлденені санауда қабағы қатқыл тым.
Кенеттен көп күткен
Сергек тым:
– Келіншек, келіншек! –деген
Дауысқа селт еттім.
–Шатырлы келіншек, тоқташы сізге бір...
Еріксіз іркілдім...
Қашуым керек қой,
Тоқтардай бұл кімім.
– Келіншек, сіз, мейірбан жүректі,
Қайырымды жан екенің көрінеді көзіңнен.
Сіздер ғой –ізгілік тірегі,
Қарызға
Он жарым сөлкебай...
Келуші ед
Өңештес достарым.
Есімді жиып тез,
Ақырын ілбідім көңілсіз ойланып,
Өнегелі жандар жоқ қазірде ол анық.
Сұстанып Феликс Эдмундович,
Үнсіз ұзақ.
Кеткенше ұзап,
Қарап тұрды сүзіле,
Оның ізіне.
ОЛЬГА ГРИГОРЬЕВА
Перевод Сулеймена Баязитова
