Вкус счастья

Счастье - слезы, беды – слезы…

Любят слезы взор людской.

Слезы вечные занозы,

Соль с горчинкою-тоской!

Слезы я давно оставил:

Влага слабых - не по мне,

Ведь ее и так немало

На родимой стороне.

Не к лицу мне тешить горе…

Спросишь ты: - И что с того?

Слез невыплаканных горечь

Привкус счастья моего.

 

 

Бақыт дәмі

 

Бақыт көз жасы, қырсық көз жасы,

Көз жасын көруге өзгенің өз басы.

Құштарлар көз жасы мәңгілік тікендер

Тұз ащы шер, мұңменен талайды боздатты.

Көз жасын көп болды тыйғалы,

Әлсіздердің әдеті жандарға тұлғалы.

Тіпті де жарасар нәрсе ме

Ал олар көз жастың құлдары.

Аз емес өңірде біз туған

Ал маған жараспас қайғыны

Біл туған

Сен сұрарсың: «Онда тұрған не бар?» – деп

Күйініші төгілмеген көз жастың

Бақытымның дәмі деп ойлаймын өз басым.

 

 

ТАЛГАТ ГАРИПОВ

Перевод Сулеймена Баязитова