Болғай да құтты бесігің

Нұрфараби, жарығым,

Баязиттің ұрпағы,

Асылбектің жалғасы,

Немеремсің алғашқы.

Үміт шоғын үрлеумен

Қаншама жыл алмасты.

Алаулап атты қыр таңы,

Қаншама түндер өтпеді.

Өзге елдің өсіп ұрпағы,

Өмірде мынау өтпелі

Кешігіп жатты атаңның

Аңсай бір күткен көктемі.

Алладан тілеп көктегі,

Жаратқаннан мырза жоқ, тегі,

Бұл атаң сені армандап,

Қаншама жылды өткерді.

Ақыры Алла жарылқап,

Қақтың-ау өмір есігін.

Жатырсың жүзің албырап,

Болғай да құтты бесігің,

Болғай да құтты бесігің!

 

 

Внуку

Нурфараби, мой долгожданный внук

И продолжатель рода Баязита,

Ты – солнца луч и громкий сердца стук,

Моя надежда, молодость, защита.

Я много лет в мечтах встречал рассвет,

Просил Аллаха страстно каждый вечер,

Чтоб ты сказал однажды: «Здравствуй, дед!»

Я жил и верил в чудо нашей встречи.

Давно пустили корни старики,

Мои друзья, седые аксакалы,

А я всё ждал от жизненной реки

Надёжной бухты, тихого причала,

Где новый день, открыв входную дверь,

Войдёт в наш дом тихонечко, без стука,

А мы с женой качаем колыбель

Желанного улыбчивого внука!

 

 

Сулеймен Баязитов

Перевод Елены Игнатовской