Спаткаліся з табой мы выпадкова

Спаткаліся з табой мы выпадкова

На вуліцы пад праліўным дажджом

І крона ліпы стала нам часова

Адзіным прадзіраўленым плашчом.

Хаця ішлі у розным накірунку

І не пужалі нас накаты хмар,

Стаім ля магазіна падарункаў

І дырыжабляў для блакітных мар.

Пагляд свой не сумела я адвесці.

--Кахаю,--незнарок сказаў ты мне.

Здалося сёння,што і ў цэлым свеце

Няма больш шчаслівейшай за мяне.

Чамусьці сарамліва я ірдзею,

Мае нервова пальчыкі дрыжаць.

Накінуў мне на плечы,як надзею,

Душой сагрэты цёпленькі пінжак.