Чаму ж успамінам маім гэтак горка.

Чаму ж успамінам маім гэтак горка,

Чаму ты на свеце ласкавы адзін ?

Надзея для нас загарэлася зоркай,

А мы на яе паасобку глядзім.

Я слухала крокі твае на світанні,

Туліла пяшчоту,што ты пакідаў.

Былі шчэ далёка-далёка растанні

І мне тых імгненняў салодкіх шкада.

Калі абдымаў ты--аж сэрца гарэла,

Цяпер яно слёзна сумуе ўначы.

Няўжо я душою цябе не сагрэла?...

О,як мне балюча! Хоць нема крычы.