На скрыжаваннях...

На скрыжаваннях маёй светлай долі
Размежаванне праўды і маны.
Напэўна, ужо не буду я ніколі
Адзінай той, па кім звіняць званы…
 
На скрыжаваннях маіх марных мараў
І спадзяванняў здрадных,
і надзей
Сляды засталісь толькі ад пажараў,
Як успаміны скомканых падзей.
 
На скрыжаваннях крыж.
Мая ты доля!
Дзе згас твой свет?
- Крычу я. - Адгукнісь!
Напэўна, мне не быць ніколі
Жывой,
як я была калісь… 
 
Ёсць толькі крок.
І гэтага занадта.
Мой ціхі свет
у цемры ночы згас.
Апошні шанец
усміхнуўся здрадна.
І новы дзень
ўжо не чакае нас.
 
Зраблю я крок. Упасці не баюся.
Мой здрадны свет
тут не трымае больш.
Я успамінамі не захлынуся.
Што можа быць
пракляцця смерці горш?
 
На скрыжаваннях крыж.
Маё там сэрца.
Свой шлях аднойчы не знайшло.
Мне ад самой сябе не дзецца…
На скрыжаваннях зломленых вякоў…