Мечта старика

Мара старога.

 

Уцяку пад лета

ад людскога гаму...

Ёсць у лесе возерка,

ў нізіне...

Гэта – мой куточак,

лепшы самы,

у абраме еляў,

як люстэрка сіняе...

 

У пачатку чэрвеня

я збягу ў зацішша...

Птушкі там – спяваюць,

не гамоняць...

Там – люстэрка-возера,

і ў ім сонца блішча,

а ў пакойнай глыбі –

усе смуткі тонуць...

 

У гушчары леса

сябра стары – Лешы...

Будзе сон мой

ноччу вартаваць...

Гэты мой Куточак,

самы ў Сьвеце лепшы –

я не дам нікому

адабраць...

*+*

**(уцяку – убегу; куточак – уголок; лепшы – лучший;

люстэрка – зеркало; пачатак – начало; чэрвень – июнь;

птушкі – птицы; спяваюць – поют;

ў зацішша – в затишье; блішча – блестит;

глыбь – глубина; смуткі – печали-горести; сябра – друг;

вартаваць - охранять; ў Сьвеце – в Мире).