Так хочацца сонца ў акне!

Так хочацца сонца ў акне!

Адбіткаў праменняў у лужах.

Калі, ўрэшце, крызіс міне?

У сэрцах, у думках, у душах?

 

Зайграюць калі капяжы

Мелодыю шчырасці людзям?

І іх, паўсляпых, на мяжы

Жыццёвага яру разбудзяць?!

 

І свой палінялы убор

Сарве з плеч худых Цярпенне.

А вочы захочуць зор,

І выпрастацца - калені.

 

Калі ў недалюбленых іх

Вясёлка на вуснах зайграе?

Спакутаваных і святых

Пакліча дарога да раю…

 

І снегам апошнім сплыве

Санлівасць і раўнадушша.

Так хочацца сонца ў акне!

І чуласці ў стомленых душах.