Месцячковы "грант".

Са зборніка "Гішторыі дзеда Алега".

*("грант" — безвозмездная субсидия предприятиям, организациям

и физическим лицам в денежной или натуральной форме).

 

Атрымаў я вестку – з-за мяжы.

Я – і не чакаў, капаўся ў агародзе.

А рыдлёўка – дзынь!

Гляжу – прыкопаны ляжыць,

камянюка,

быццам злодзей...

Не было яго тут,

не былО !

ЎвЕсну бульбу сОдзіў –

была ж чыста...

І, спачатку, зло мяне ўзяло –

гэта жа другая,

ў нЫнчам гОдзе,

мне "пасылка" – ад суседа-ахвярыста !

Абкапаў і ахнуў – не камЕнь – валун !

Гэта ж што ?

Сусед, тут з валунОм, ўсю ноч валАндзіўся ?

Тут жа – немагчыма аднамУ !

То – сусед мой, можа ў нейкай бандзе ?..

А то – ён можа шчэ ў "вярхах",

гэтай банды, і мяне – пад корань можа зьвесці...

Банда жа – яна заўжды ўпацьмАх...

кабы ўціхара які-там ўрэд людзЯм нанЕсьці...

Банда – ноччу...

...зАраз – трэба ж нешта з валунОм...

Пакуль бандыты адсыпАюцца.

Аднаму – ня ўзяць мне на пад’ём...

І здагадаўся – можнА ж падкапацца !

Бо, пад валуном – такі пясок...

У сарай знясУ –

пОйдзе на сумЕсь з цаментам !

Апалубку зраблю з дасок –

узвяду з раствору пастамЕнту...

Час які там вольны будзе –

пастаЮ...

Сам.

А што... НядрЭнная скульптура...

Вунь, у музэй – білеты прадаюць !

А я – задармА !

Вяскоўцам нашым ўсім !

Культура...

Я – пясочак выграбаю...

Камянюка – лезе ўніз...

Я ж – да працы ўпАртасць мАю...

Калі ўзяўся – не спыніць !

Праз гадзіну, ці там болей,

спОўз валУн углыб, як змей...

Перакур зрабіў,

прыкідваю – а мо, даволі...

Вырашыў – што трэба паглыбЕй.

І тут, калі капнуў раз трэці...

Нешта выгграб я з пяском...

Чарапкі там нейкія... ну, сьмецце...

А сярод сьмецця –

блісканула залатцом !

Кінуў клопат пра камЕнь я...

Бо, які ўжо тут камЕнь !

Тут можна ўраз – стаць багацеем !

Калі капаць табе ня лень !

 

Што там былО ?

Гаршок дзесятак царскіх !

Дзе іх падзеў ?

Іх – у "БеларусьбАнк" уклАў я...

СтарЫ дурак...

Вось там і зніклі мае мары, і надзеі –

пажЫць па-пАнскі...

Клад мой, тАмацькі ўнутрАх,

кудысь прапаЎ...

 

Ня верыце ?

Я ж не брашу, як нейкі гад !

Пабачце – пасярод двара,

стаіць жа пастамЕнта !

Дык яна – з таго пяска,

які накавырАў,

калі закапываў камЕнь я,

дзе ў Яме і ляжаў –

чэкАнкі царскай,

клад...

*+*