НА ШЛЯХУ...

Вецер ворах лiстоты варушыць, пажухлы,

Фарбай восень фарбуе стракатай

То расiнкай заграе, бы зорка, не тухне,

То плыве аксамiтавым паскам.

 

Разам з ветрам лiстаюцца жыцця старонкi,

На свой лад малявала заўзята.

Праплыве успамiн, як лiсця, шоргат лёгкi,

Маiх сцежак, майго лiстапада.

 

Часам зорнае неба з лагодай абдыме,

Часам сонца схаваецца ў хмарах.

Прыляцiць зорка шчасця, раптоўна, ды згiне,

Заблукаюцца думкi у марах.

 

Заскрабецца у сэрцы вярнуцца жаданне,

Выпiць зноўку да донцу паветра.

Пераскажа душа тых дзянькоў лiставанне,

Незнарок, ўсё пакрыецца цемрай.

 

Фарбавала старонкi жыццё ў розны колер,

Але кожная з iх дарагая.

Смех i слёзы мае на шляху – мая доля,

Мне на зорку праменем мiгалi.