ЯБЛЫНЯВЫ САД

Мучинская Мария

Яблынi ў садзе старыя,

Быццам люстэрка дарожак жыцейскiх.

Гнула вятрамi стыхiя –

Кружыць нас доля, заблытаны сцежкi.

Цягнуць галiны, як крылы,

Просяць у неба цяпла i вадзiцы –

Молiмся цяжкай хвiлiнай,

З просьбай да Бога: не даць памылiцца.

Сад, быццам косы сiвыя,

Сплецены, звiты пад цiскам буранаў –

Нашы шляхi векавыя

Поўныя зораў, святла i заганаў.

Погляд блукае iмклiва,

Рушчыца сад заклiкае ў вандроўку.

Думкi пякуць, як крапiўнiк,

Доля вiецца з стваламi ў садочку.

Кожны мазок на палотнах,

Гама пачуццяў, хвалюючых сэрца.

Пошукаў волi i згоды,

Вея змаганняў мiж жыццем i смерцю.