МЫ РОЗНЫЯ

Мы розныя, адны, як кнiга мнагатомнiк,

Другiя, тонкая, штодзённая газета,

Дзе кожны дзень куюць стаханаўцаў нястомна,

Лiецца песнь «чырвонага» паэта.

 

Сваёй узвышанаю песняй на абломках,

Паветраныя замкi збудавалi.

А ганарлiвасць, як набiтая аскома,

Рысуе папяровыя у медалi.

 

Адкрыўшы незнарок, адразу закрываеш,

На першых сказах, што вядуць па шляху

Напрамкам ленiнскiм, па вузкiм краi,

У будучынь, дзе ход замураваны прахам.

 

Адкiдваеш, як блуд, пусты i ерэтычны,

З малiтвай баранiць твой шлях сустрэчы.

Бо часта абыйсцi з павагай i тактычна

Бывае цяжка, глупства давiць плечы.

 

Ды з асалодай адкрываецца шматтомнiк,

Лiстаеш асцярожна i з павагай.

Спрачаешся, альбо згаджаешся, вядома,

Яна прыцягвае, бы сiлай магаў.

 

Ты з кожнай новаю старонкай багацееш,

Расцеш духоўна, шлях шукаеш ў Вечнасць.

Мiнулае рассейвае памалу ценi,

Па-новаму шукаеш шлях свой Млечны.