ПАСМЫ ГIСТОРЫI

Нас кормяць вякамi лухтою,

Гiсторыю мажуць на сподак.

Прычэсаны пасмы рукою,

Каравай… Ды так год за годам…

 

З бяспраўем законы Сусветаў

Змагаюцца, шлях выпрамляюць.

Збiваюцца пасмы з iмпэтам

Пад крыкi антыхрыста з лаем.

 

Гiсторыя енчыць, як птушка,

У гнёздах спавiтых хлуснёю.

Бураны праўдзiвыя рушаць

Сцяну з чарнатой векавою.

 

Ў каўтун, завiлi чарадзеi

Гiсторыю з пасмаў жыццёвых.

Развеяць, мы цеплiм надзею,

Вятры, ды iх подых вясновы.