ДУША ТАМ У НЯБЁСАХ

Там у нябёсах, можа хмаркай,

А можа сонейка гуллiвым промнем,

Цi ў просiнi нябеснай чайкай

Вы пiльна сцеражаце шлях i дом мой.

 

Вас цешаць поспехi нашчадкаў,

У снах вiтаеце усмешкай цёплай.

Калi абрыў, дрыгва знянацку,

Выводзiце сляпых з дарогi топкай.

 

Марнуюць вас памылкi нашы,

Пазбаўленыя голасу, душою,

Ратуеце ад горкай чашы,

Нябачнай сiлай будзiце зiмою.

 

Калi я плачу, чую голас

Ад прадзедаў, дзядоў, матулi, бацькi.

Душу маю, як ў восень колас,

Ваш дух надзеяй поўнiць у час цяжкi.

 

Мы звязаны адною нiткай,

Наш шлях – пагарда ваша у нябёсах.

Мы разам з вамi у малiтвах

Яднае нас iх гук мнагагалосы.