ЗА УСЁ, ЯК КАЖУЦЬ…

ЗА УСЁ, ЯК КАЖУЦЬ…

 

За ўсё, як кажуць, заплаць патрэбна:

Грашымi, цi сваiм жыццём…

Ярмо ўзвалiць на плечы блiзкiм, крэўным –

Што сеем, тое i пажнём…

 

Прадаўшы ў пошуках дарог сумленне,

Купiўшы «гонар» за мядзяк.

Схаваўшы вочы ад свайго падзення,

Губляем Богам даны шлях.

 

Крынiцу роду з чыстаю вадзiцай,

Хлуснёю труцiм i быллём.

У смагi час унукам не напiцца,

Мы радавую нiтку рвём…

 

За ўсё, як кажуць, заплаць патрэбна:

Нябесным плачам жаўрукоў,

Атручанай зямелькай i паветрам,

Душой з вуглёў i ласкуткоў…