Серёжки

Максим Танк "Завушнiцы". Перевод с белорусского Павел Милентьев

 

 

О, колькі раз прасіў я

Назначыць мне спатканьне,

О, колькі раз хацеў я

Прызнацца ёй у каханьні.

 

Ды ўсё перашкаджалі,

Калі дзяўчыне верыць,

То павадак вясновы,

То прымаразак-шэрань.

 

Але і я ўпарты,

І, каб свайго дабіцца,

Прасіў я шчыра майстра

Зрабіць ёй завушніцы.

 

На гэтых завушніцах

Я напісаў закляцьце -

Усё што не сказаў ёй,

А ў чым хацеў прызнацца.

 

Сягодня не ўцячэ ўжо

Ад слоў маіх гарачых,

Ні ў час калі сьмяецца,

Сьпявае, або плача.

 

Ні ў час, калі прыляжа,

Змарыўшыся ў зьмярканьне.

Зьвіняць ёй завушніцы

Усё пра маё каханьне

 

 

О, сколько раз просил я

Назначить мне свиданье,

О, сколько раз хотел я

Открыть любви признанье.

 

Мешало только всё ей,

Уж коль девчонке верить,

То заморозок - иней,

То паводок весенний.

 

Но всё ж и я упрямый,

Чтоб своего добиться,

Я к мастеру, за серьги,

Сердечно обратился.

 

И на серёжках этих

Я клятвой расписался-

Всё то, что не сказал ей,

Хотел и не признался.

 

Сегодня не сбежит уж,

От слов моих горячих,

Ни в час, когда смеётся,

Поёт, а может плачет.

 

И если вдруг приляжет,

Уставшая под вечер.

Звенят мои серёжки,

Любви спешат на встречу.