Серёжки
Максим Танк "Завушнiцы". Перевод с белорусского Павел Милентьев
О, колькі раз прасіў я
Назначыць мне спатканьне,
О, колькі раз хацеў я
Прызнацца ёй у каханьні.
Ды ўсё перашкаджалі,
Калі дзяўчыне верыць,
То павадак вясновы,
То прымаразак-шэрань.
Але і я ўпарты,
І, каб свайго дабіцца,
Прасіў я шчыра майстра
Зрабіць ёй завушніцы.
На гэтых завушніцах
Я напісаў закляцьце -
Усё што не сказаў ёй,
А ў чым хацеў прызнацца.
Сягодня не ўцячэ ўжо
Ад слоў маіх гарачых,
Ні ў час калі сьмяецца,
Сьпявае, або плача.
Ні ў час, калі прыляжа,
Змарыўшыся ў зьмярканьне.
Зьвіняць ёй завушніцы
Усё пра маё каханьне
О, сколько раз просил я
Назначить мне свиданье,
О, сколько раз хотел я
Открыть любви признанье.
Мешало только всё ей,
Уж коль девчонке верить,
То заморозок - иней,
То паводок весенний.
Но всё ж и я упрямый,
Чтоб своего добиться,
Я к мастеру, за серьги,
Сердечно обратился.
И на серёжках этих
Я клятвой расписался-
Всё то, что не сказал ей,
Хотел и не признался.
Сегодня не сбежит уж,
От слов моих горячих,
Ни в час, когда смеётся,
Поёт, а может плачет.
И если вдруг приляжет,
Уставшая под вечер.
Звенят мои серёжки,
Любви спешат на встречу.
