УРОС У ЗЯМЛЮ ДУШОЙ I СЭРЦАМ

Урос ў зямлю душой i сэрцам,

Зямельку, што узгадавала.

Дзядоў дыханнем разам з ветрам

Душу лагодай спавiвала…

 

Вясной пракладзеная скiба,

Бы луста на стале святочным.

Зрок цешыць мне зямлiцы глыба,

Зiяе ў промнях, сэрца точыць.

 

Насычаная свежым сокам,

Стагоддзяў даўнiх нясе водар.

Вяртае думкi ў час далёкi,

Што знеслi рэк бурлiвых воды.

 

Урос ў зямлю душой i сэрцам,

Карэннi глыбака пранiклi.

Усiм нутром хачу я верыць,

Што заiграюць ў краi блiкi.

 

Закаласiцца наша нiва,

Нальецца сонцам буйны колас.

I разнясе жураў на крылах

Мiралюбiвы продкаў голас…