ХРЫСТОС УВАСКРЭС

Вякамi Джын нас паланiў,

Бялёсай дымкаю звiсаў на вейкi.

Мiкроны хiтрае хлуснi

У небыццё настырна гнулi стрэлкi…

 

Знячэўку, бы ваду ручай,

Рэальны свет змянiлi сiзым клонам.

Падманны гонар павянчаў,

Масцiм свой «светлы» шлях на дзiкiх стогнах…

 

Разносiць вецер лiха плач,

Хавае, як прайдоха, у сумётах.

Прымчыць з буранамi лiхач,

Расток сарве, рассее па балотах…

 

Замураваў скалой прамень,

Скаваў у льдзiнах думкi, погляд смелы.

Навiсшы сажай чорнай цень

Ўвабраў рэальнасцi рукой умелай…

 

Iдзём па вострых камянях,

Вядомыя настырна богам пекла.

Нам затуманiў сэрцы страх,

Нутро стагоддзямi з`ядае здзека…

 

Мы аддалi душу ў палон,

Блукаем па жыццi з нстроем дзiкiм.

Хрыстос Ўваскрэс – нясецца звон,

Заве прачнуцца сэрцы на Вялiкдзень…