ЗЯРНЯТКI З ДЗЯЦIНСТВА

Прайшоўшы праз дзяцiнства i юнацтва,

Адкрыўшы дзверы у дарослы свет,

З апекаваннем марым развiтацца,

Знайсцi на поезд шчасця свой бiлет.

 

На шлях ступаем з верай i надзеяй,

У сэрцах захаваны наш багаж

Зярнят няспелых – мацi й бацька сеяў,

Каб выспелi, не закружыў мiраж…

 

Зярняткi родныя, з гадоў дзiцячых

Пытаемся прыладзiць ў новы час.

Бывае радуюць, бывае плачым –

Глыбокi след наносяць, як алмаз.

 

Калi карэннi дужыя, глыбока,

Расткi смялей даюць багаты плён,

Цяжэй сарваць, схiлiць чужым патокам,

Адняць упэўненасць, парушыць сон.

 

З падтрымкай родных шлях прайсцi лягчэй нам,

На сэрцах раны лечацца хутчэй.

Вытокаў голас, бы спявае флейта,

Дае нам сiлы выпiць свой ручэй.