ВIХУРА

Разгулялася вiхура

За акном маiм, у садзе!

Ахiнае снежным пухам,

Шэрань ўе на даляглядзе…

 

Шаль ажурную на дрэвах

Сцеле тонка чараўнiца.

То чаруе сваiм спевам,

То заплача, як блуднiца…

 

Ўгаманiцца на хвiлiнку,

Зробць хiтры адпачынак.

З новай моцай па галiнках

Зашальмуе павуцiнкай.

 

За завесай цёмна шызай

Промнi сонца заблукалi.

А вiхура сваёй грывай

Рассцiлае мякка шалiк…

 

Комам снежным у нябёсы

Узляцiць бывае смела,

Раскудлацiцца кур'ёзна

Дол накрые коўдрай белай…

 

Потым стукне моцна ў дзверы,

Выклiкае на спатканне.

Быццам сватаць кавалеры

Заблукалi на змярканнi…

 

Разагнала па сядзiбах

Сваёй песняю вiхура.

Свет хавае ў снега глыбах,

Неба вейкi зводзiць хмура.