Gunnar Ekelöf. Orimmad Sonet. Гуннар Экелёф. Нерифмованный сонет.

då drömmen slocknat är det tid att vakna
min själ är slut, min stjärna inflammerad
min röda vilja sliten nog att sakna
det anförtrodda ljuset jag förskingrat
 
jag gräver aska under molnens bördor
i tankens ändlösa alléer; ensam
där mina fåglar störtat ner i jordens mörker
och själen stelnat till sin egen marmorbild ..
 
ensam i tankens ändlösa alléer
där ekot dröjer efter fjärran världar
i vilkas spår jag gräver ner mig själv ..
 
min ena hand som döden balsamerat
vinkar ännu vit ur gravens svarta mylla
farväl åt fåglarna som vindarna befriat.
 
Sent på jorden. 1932
 
Сон изгнанный как время пробужденья
Звезда воспалена, душа лишь тлеет
Устала воля - до исчезновенья
Доверившийся свет мне - я рассеял.
 
Под бременем небес в пыли штурмую
Окопы вечных дум ; по одиночке
Те птицы окунулись в тьму земную
Душа застыла, мраморная точно...
 
Один на бесконечных дум аллеях
Где стынет эхо вслед мирам далёким,
В следах которых хороню себя
 
Рука - в бальзаме будто помертвела,
Как белый взмах средь чёрного гнилья
Могил - знак птиц, от ветра одиноких.
 
Опоздавший на землю. 1932.