IМКНЕННЕ ДА СВЯТЛА
У свеце глухiм, згараваўшым
Загляне ў сэрцы паэт прамянём.
На кончык пяра нанiзаўшы,
Як бiсерам, словамi грае святлом.
Праз чуткi, люцкую зламоўнасць
Ён з гонарам - шляху не зменiць свайго.
Прымае караблiк жыццёвы
Адценнi каралаў, шукае святло.
Хай вершы жывуць у пакаленнях,
А iмя з натхненнем прасыпяць дабро.
Жыццёвы ручай – бляск iмгненняў,
На хвалях iмчыцца да зор, дзе святло…
