МЫ НЕ НАТОЎП

Пракацiцца громам, маланкай…

Гасподняя кара па нашай зямлi.

Ды знiшчыць да тла да свiтанку

Паганцаў, у порах сатрэ каранi.

 

Каб больш не ўзрасталi ў краiне

Паскудныя духам ды сэрцам, як лёд…

Ачысцiць наш край ад руцiны,

Свабода i годнасць ахопяць народ.

 

Дар Божы пашле праясненне,

Аблудным укажа напрамак i шлях…

А велiч жыцця i тварэнне

Дзядоў, родных продкаў заззяе ў вачах.

 

Арнамент на белым чырвоны…

Карэннi краiны, натхненне, палёт!..

Успомнiм традыцыi, мову…

Без iх мы нiхто, мы натоўп – не народ!