ПАМЯЦЬ

ПАМЯЦЬ.

 

Беларусь – мая любая, родная мацi,

Хiба можна забыцца пра слёзы i жах,

Якi бурным патокам па кожнай жа хаце

Пераносiў крывавы насычаны пах.

 

Наганяе нам смутак той чэрвенскi ранак,

Што пачаўся так рана з равучых гармат

I парушыў чаканы жыццёвы свiтанак

Для бязвусых хлапцоў i ранiмых дзяўчат.

 

Роў снарадаў i бомб разрываў наваколле,

Патануў у пажарах мой родненькi край

Дзетвара на гады абмяняла прыволле

Ды з вiнтоўкай ў руках наблiжала той май.

 

На зямельцы маей беларускай гаротнай

Гаспадарнiчаў тлеючы попел i дым.

Пакрывала вайна яе ранай глыбознай,

Руйнавала будынкi адзiн за адным.

 

Ўскалыхнула вайна ўсё жывое ў айчыне

Тут бары i лясы выгаралi да тла.

Засталiся ў зямлi i на вечным спачыне

Нашы родныя - хто не дажыў да святла.

 

Аддавалi жыццё за свабоду Радзiмы,

Наблiжалi цвiтучы той радасны май.

Вельмi ўдзячны бацькам, што заўжды мы адзiны,

Зберагаючы мiр, праслаўляючы край.

 

Адрадзiлiся горад, пасёлкi i вёскi,

Расквiтнелiся ў маi лясы i сады.

Ўспамiнаюць унукi вайны адгалоскi,

На плакаце смяецца iх дзед малады.