Обыкновенная история
Звычайная гісторыя.
ПрычапІлась жонка да мяне:
– Што ты, козлік, пялішся ў люстэрка?
Маладзейшую знайшоў “на старане”?
Можа з ёй хлябаў ужо гарэлку?
– Можа ўжо яе папрыціскаў,
ды за ціцькі лапаў, стары гад ты !?
Можа ўжо намерыўся ўцякаць,
дык, глядзі,
павыдзеру ёй патлы!
– Я ж з табю, сволач, колькі год,
як з замежным ворагам ваюю !
Ведаю ўсе думкі напярод!
Гадасці прашчала !
А такую…
Я, канешне, вытарашчыў вочы,
рот разявіў ад такой напасці…
– З глузду з’ехала ?
Няма на дзевак мочы !
Ты, адно –
маё, навекі, “шчасце” !
– Я ж зусім іноя сёння мыслю,
патаму й чашу патыліцу.
Вось,
рэкляму выглядзеў ў газЭце!
Патаму ў люстэрка пялю пысу,
што зубоў ў мяне, дурнІца,
засталОся толькі дзесяць…
Двадцаць два згубіў ў жыцці з табою!
І ня то што яблыка пагрызці…
На мясцо гляжу з таскою…
Як таску маю табе мне выразіць?..
А ў рэкляме, глянь, як скаліцца…
Галлівудскі Джоні…
Жэнька Дэпп !
Аж зАвідкі бяруць….
Я так, каханая, рашыў:
ня буду маяцца!
Іду к дантЫсту !
Будзь, што будзь !
Бо, столькі смачнага ў магАзіне…
Як атрымаю “пэнсіён”
(дантЫставая маць!),
хажу, сліну пушчаю…
Гадзіна !
Купіць – куплю.
А чым буду жаваць !?
– І колькі ж Жэнькі Дэппавы аскАл каштуе?-
паглЕдзеўшы рэкляму, жонка кажа.
Я адказаў…
Яна жа… як залямантУе…
– Ня думай дАжа!
МясцА схацЕлась? Ой-ё-ёй!
Мазгамі мог пашавяліць?
Калі аплацім “галлівуд” твой,
ў магАзін можна не хадзіць!
Сяжу.
Гляжу.
На Жэньку Дэппа…
Жывуць жа людзі…
ЖрАтва ёсць…
І ёсць чым жраць…
А тут…
Такое “шчасце” будзе:
купляеш зубы -
каб у трунЕ прыгожым выглядАць…
*+*
ноччу, на Лоджыі
