Стаматалогія

Са зборніка "Гішторыі дзеда Алега".

 

Павёў каня свайго я –

да дантыста.

СтарЫ мой конь –

і зубы з’еў.

І зараз што ж з таго здзіўляцца –

што сена ледзьве можа грызці,

а за авёс –

ня хоча нават брацца…

 

Павёў каня свайго я,

да спецыяліста –

які мне зубы устаўляў.

А што, скажыце,

мне з каня смяяцца,

за тое, што зубоў няма

ў ягоннай пысе?

 

Ён для мяне, як бы маё дзіцяці,

няхай жыве сабе яшчэ,

пакрЫсе…

 

Павёў каня свайго я,

да стаматалогіі.

Пачысціў яму пысу шчоткай –

ды й павёў.

А што?

Каню парА здыхаць збірацца?

Бяз ежы пражыве ж нядоўга,

памочнік мой,

мой сябра,

й братец…

 

Няхай паставяць новыя –

з жалеззя,

пакрэпчай.

Ён не артыст,

каб цалаваць яго у губы!

Каб мог жаваць,

аж колькі ўлезе!

 

А не паставяць –

павыб’ю ўсім дантыстам зубы!

*+*

ноччу, на Лоджыі