Восень

Жыцця майго восень зазірнула мне у вочы,

Погляд мой затуманіла урэшце,

Жураулёу разгалоссе, адлятаючых з поуначы,

Такі сум пакідаюць у сэрцы.

Жыцця майго восень сівізною, бы шэранню

Чупрыначку пафарбавала.

Мне прызнаць давялося—маё лета не вернецца,

Бо пражыу я даволі нямала.

Толькі восень жыцця не прыймае душа.

Ёй вянуць, марнець-- нуль жадання.

Чуе уздым пачуцця, справы каб вырашаць.

Пажыццёвага хоча кахання!

Сэрца хоча кахаць, а душа песні пеці…

Прэч асеннюю слоту размоуную!

Усе нягоды адолець,перадаць скарбы дзецям,

Бо і восень бывае цудоунаю!

 

Чуе уздым пачуцця, справы каб вырашаць.

Пажыццёвага хоча кахання!