Мир животных.

У свеце жывёл.

 

Прачынаюсь,

і нацягваю на морду розум,

каб выгляд чалавеччы мець.

Паверце,

цяжка быць цвярозым,

сярод паводзіннага сьмецця…

Адзін – заб’е,

і плача, выбачаючысь…

Той брэша,

шчыра усміхаючысь…

А гэты –

абяцае шмат пустых надзей,

якіх не атрымаеш ты нідзе…

 

Ой, дзівакавта жыць сярод людзей…

 

Прачынаюсь,

і запакоўваю сябе ў бронежылет,

каб не зьвялі са Сьвету

кулі-слоў з атрутай.

Адсюль – туды,

перамяшчаюсь з асцярогай.

Таму – яшчэ жывы…

Яшчэ – жылец…

Бо,

насцярожана жыву

сярод людскога бруда.

 

Ой, толькі так

і пражыву яшчэ,

нямнога...

*+*

ноччу, у Мінску, на Лоджыі