Я не знаю...

Беларусь. Я ня ведаю...

 

Я ня ведаю прычыны –

ад чаго балiць Душа…

Век другi зусiм – навокал:

лямпачка, а не лучына,

шклянка,

з нейкай кавай «Мокка»…

Я ж стары ужо даволi,

а пачуццi – малыша…

 

Я ня ведаю нагоды –

ад чаго за ўсё пакута…

Ну, здаецца ж, дрэнь – чужая…

Ну, чужая…

Не мая!

Ёсць скатыны ў народзе –

чалавечнасць не зважаюць -

паважаюць Гультая.

 

…роспач, гнеў, i – смута…

Я ня ведаю i Сэнса –

дзе Разумнасць?..

Што змянiлась ад Хрыста?..

Паўсямесна дэкадэнцтва:

хамства,

злобства,

пустата…

I забойстваў буйнасць…

 

Пэуна, Вера толькi ў гэтым –

жыць i не зважаць!

I нiколi не мяняць сябе – нiколькi !

I не здраджваць добрым мэтам,

забаяўшысь болю.

I сяброў,

за гэта ж –

паважаць!

*+*

вечар, Мінск, Лоджыя