Обыкновенный день недели.

МінскіЯ Хронікі.

ЗВЫЧАЙНЫ ДЗЕНЬ НЯДЗЕЛі.

 

Весяліўся ўчора…

У серадУ – таксама…

Сёння ж

нешта дрэнна..

Быццам будзе Гора…

Быццам бы я – Дрэва,

і цячэ атрута па маім карэнням…

Вось,..

дык таж Халера!

Ад чаго ж няймецца…

І з чаго ж мне дрэнна…

Нічога ж не згарэла…

І нідзе не тлеецца…

Шчэ ж не пень, а Дрэва –

чапляюся карэннямі…

Семя прарастае…

Падрастаюць ўнукі…

А нешта ж

прэцца дрэннае,

невядома скуль…

Логіка прастая,

як прыкончыць мУкі –

зграбасьцІць карэнні

у сваё бярэма,

і – далЕй адсюль…

А куды ж,

з Радзімы…

Дзе ж ты знойдзеш месца,

каб жылось нядрэнна…

Тута – пасадзілі…

Дык чаго ж – няймецца…

…не прыжыцца Дрэву

у чужой зямельцы…

У чужой зямельцы –

Высахнуць карэнні…

*+*

ноччу, у Мінску, на лоджыі...