Иллюзия ощущения времени.

Ілюзія адчування часу.

 

…існУюць гарады.

Там вуліцы -

зямля, залітая асфальтам ды бетонам…

Навошта?

Дзіўна і незразумела…

На вёсцы

ходзяць людзі, іх сляды

ўтвараюць сцежкі, якія прывядуць каго-куды,

свядома…

А тут – асфальт навокал…

І ідзі…

Назад, уперад…

Направа, ці налева…

Натоўп, кагал…

Не супыніцца, бо затопчуць ненарокам…

 

…існУюць трассы.

Шляхі, да жудасці прамыя,

машынам удалЕчынь несцісь…

Куды?

Канец шляхоў незразумелы…

На вёсцы ж, едуць людзі – ад месца і да месца…

Бо тут і там тутэйшыя жывуць,

жывуць, не маюцца…

Да землякоў дарога ціха і цудоўна ўецца…

Направа звернеш – кум,

калі да швагера – налева.

І – цішыня…

Даедзем…

На вёсцы людзі не спяшаюцца…

Бо,

куды ж мясцінам родным тут падзецца…

 

…існУе жЫцце.

І цягнецца яно да старасці, з дзяцінства.

А што ж Яно, хоць крыху разумеем?

ЖывЕм,

а сэнс жыццЯ нам нешта зАсціць…

Які ён – сэнс, і дзе ён?

 

…праходзе Час...

...і з дрэва асыпае лісце, і новае ўзрастае,

каб апАсці…

ЖыццЁ ж, на погляд мой,

ёсць – проста Час, які нам Богам даравАны,

каб наваколле смакавАць.

Багацця лепшага для нас

чамусьці Бог не стаў даваць…

*+*