Верасень, кастрычнік, лістапад (на белорусском языке)
Восень зноў танцуе нада мною
І вядзе мяне ў наш ціхі сад…
Вы мяне пазбавілі спакою,
Верасень, кастрычнік, лістапад.
Я прыйшоў пад гэтыя асіны
І пад гэты залацісты клён.
Уваскрэслі сумныя ўспаміны
Тых, ужо даўно мінулых, дзён.
У душы раптоўна зазвінелі
Струны, што маўчалі столькі год,
А душа і сэрца забалелі
І памачаўся думкаў карагод.
Зноў успомніў я час расставання:
У тым садзе шмат гадоў назад
Вы мяне пазбавілі кахання,
Верасень, кастрычнік, лістапад.
Зашчымела зноў старая рана
Ў самай глыбіні душы маёй,
І наўрад ці зноў наканавана
Калі-небудзь загаіцца ёй.
І цяпер штогоду я прыходзіць
Буду ўвосень у наш ціхі сад…
Па ўспамінах хай са мною ходзяць
Верасень, кастрычнік, лістапад.
Можа, калі-небудзь я сустрэну
Тут сваю апошнюю зару…
Што ж, пакорна я пакіну сцэну
І пад дрэвам ціхенька памру.
Лягу пад бярозаю панылай,
Восені халоднай родны брат,
І заплачуць над маёй магілай
Верасень, кастрычнік, лістапад.
