Тры канверты

Змена кiраўнiцтва iдзе ў установе,

I начальник быўшы мовiў сваё слова

«Табе я, як брату ад шчырага сэрца

Палажу у скрыню ажно тры канверты.

Калi будзе добра - не ламай ты голаў

Хай тады канверты i ляжаць там колам.

Здарыцца ж - начальства цябе стане дзерцi

Хуценька успомi пра канверцiк першы.

Калi ж зноў адчуеш, што усе не гладка

Пра другi канверцік ты падумай, братка.

А калi ўжо стане ўсе нямiла ў свеце,

Вось тады дастанеш мой канверцiк трэцi.

Пацiснуўшы рукі , разышлiся хлопцы.

Аднаму навука, другому ж свой клопат.

Але вельмі хутка кіраўнік той новы

Успомніў пра былога і пра іх размову.

Адчыніў ён скрыню, першы ўзяў канверцік,

Прачытаўшы, усклікнуў: «Каб на цябе чэрці…»

Там жа ў двух радочках сваёю рукою

Пісаў папярэднік упэўнена такое:

«Гавары усім босам (дальнім і тутэйшым)-

Не я винаваты, гэта ж ён –ранейшы».

Радасна падумаў:«Будзь , браток, здаровы,

Залатыя словы - прыму за аснову! ».

Зажыў , як у казцы, цешыў усіх лоўка,

Тольки ліха ціха падкацілась зноўку.

Ды ен не зважае, гоніць прэч трывогу

(Чаго хвалявацца – ў скрыні ж есць падмога).

Дастае канверцік, адкрывае жвава,

Думае сабе сам:«Што ж там за праява?»

Там жа аркуш белы , а на ім такое:

«Абяцай і кайся!». Апасля чаго ён

У кожную прамову тыя словы піша,

Зноў ва установе хараство, зацішша.

Ды ляцеў час хутка, як птушкі у вырай,

Тры гады мінула ад размовы шчырай.

Перасталі верыць абяцанням хлуса,

Але ёсць канверцік-веліч і спакуса.

Доўга думаў хлопец (хоць і аднабока)

Бо канверт апошні, як на ілбе вока .

Але ўсе ж рашыўся,(а куды ж паперці)

Адкрыў, і зжахнуўся:«Гатуй тры канверты».