Про пуговицу, пенсионера...
ПРА ГУЗіК ПЕНСіЯНЕРА.
Адарвалі гузік у мяне, ў трамваі…
І я на ім паехаў да “Канечнай”.
Каб пашукаць,
бо, дзе ж тут знойдзеш, пад нагамі…
Гузік адарвалі… і якога ж лешага!
Гузік… Гэта рэч – патрэбная!
Паглядзіце, людзі,
толькі нітачка матляецца…
Што з таго, што ён не срЭбраны…
Усяроўна ж – у магАзіне купляецца!
Ці то – ніткі выпушчаюць хліпкія…
Ці то – людзі ездзяць тут нягодныя…
Гузік… Рэч яна і невялікая,
але ж – кожнаму спадОбная!
Зашпіліць кашулю там… Альбо – спінжак…
Ці – запАсцам, у бляшАначку умОсціць.
Ну, а мне без гузіка – ніЯк!
Я ж – прыстойны чалавек на вёсцы!
Кожны ж скажа на мяне – разЯва!
А не скажа,дык унУтрах пасмяецца…
Шчэ й мянушку прысабачаць – “безгуззЯвы”!
Ой, паеду да “канечнай”,
можа гузік мой там і знайдзЕцца…
*+*
(адарвалі гузік – оторвали пуговицу; каб пашукаць – чтоб поискать;
рэч – патрэбная – вещь нужная; кожнаму спадОбная –
каждому необходима;
кашуля –рубашка; альбо – или; спінжак(стар.белор.) – пиджак;
у бляшАначку умОсціць – в баночку прмостить;
прыстойны – приличный; дык унУтрах – так внутренне;
мянушка – кличка).
