Про пуговицу, пенсионера...

ПРА ГУЗіК ПЕНСіЯНЕРА.

 

Адарвалі гузік у мяне, ў трамваі…

І я на ім паехаў да “Канечнай”.

Каб пашукаць,

бо, дзе ж тут знойдзеш, пад нагамі…

Гузік адарвалі… і якога ж лешага!

 

Гузік… Гэта рэч – патрэбная!

Паглядзіце, людзі,

толькі нітачка матляецца…

Што з таго, што ён не срЭбраны…

Усяроўна ж – у магАзіне купляецца!

 

Ці то – ніткі выпушчаюць хліпкія…

Ці то – людзі ездзяць тут нягодныя…

Гузік… Рэч яна і невялікая,

але ж – кожнаму спадОбная!

 

Зашпіліць кашулю там… Альбо – спінжак…

Ці – запАсцам, у бляшАначку умОсціць.

Ну, а мне без гузіка – ніЯк!

Я ж – прыстойны чалавек на вёсцы!

 

Кожны ж скажа на мяне – разЯва!

А не скажа,дык унУтрах пасмяецца…

Шчэ й мянушку прысабачаць – “безгуззЯвы”!

Ой, паеду да “канечнай”,

можа гузік мой там і знайдзЕцца…

*+*

(адарвалі гузік – оторвали пуговицу; каб пашукаць – чтоб поискать;

рэч – патрэбная – вещь нужная; кожнаму спадОбная –

каждому необходима;

кашуля –рубашка; альбо – или; спінжак(стар.белор.) – пиджак;

у бляшАначку умОсціць – в баночку прмостить;

прыстойны – приличный; дык унУтрах – так внутренне;

мянушка – кличка).